తేడా thought

అప్పుడప్పుడు  నాకుండే దూలకొద్ది కొన్ని వింత వింత పనులు చేయాలనిపిస్తుంది. ఇప్పుడు అదే దూల బ్లాగులు చదవడం పైన ప్రయోగించాలనుకుంటున్నా. కూడలి, హారం etcల్లో అయితే సుజన బ్లాగులు, వాదించే బ్లాగులు, కెలుకుడు బ్లాగులు ఉంటాయి. కాని ఇప్పుడు out of the box బ్లాగు చదావాలనుంది- ప్రవీణ్ కథల బ్లాగు, మరీ మఖ్యంగా అతను ఇచ్చిన statement of the millenium (మీకు అర్థమైదనుకుంటా!!, ప్ర.పీ.స.సలో సభ్యులైతే ఈపాటికి అర్థమవ్వాలి) ఉన్న పోస్టు. ఎంత ప్రయత్నించినా దొరకడంలేదు. మీకేమైన తెలిస్తే నాకు తెలియజేయండి
తెలిసీ చెప్పకపోయారో....



పిడకల వేటలో రామాయణం: చాలా రొజులుగా నాకు లక్ష్మిగారి బ్లాగ్ ‘నేను-లక్ష్మి’ ఓపెన్ అవడంలేదు. ఆ బ్లాగ్ అడ్రస్‌లో మార్పు ఏమైనా జరిగిందా?  ఇప్పటి వరకు ‘http://nenu-laxmi.blogspot.com/’ లో వెతుకుతున్నా ఇది కాకుండా వేరే అడ్రస్ అయితే చెప్పగలరు.


ముందస్తు శ్రీరామనవమి శుభాకాక్షలు

పాతకాలనివి కొన్ని విడియోలు-అంటే నా చిన్నప్పుడి వీడియోలు

ఇప్పట్లా కాదుగాని చిన్నప్పుడు నిజంగా mesmerise చేసే షోలు వచ్చేవి డిడిలో. TRP రేటింగ్స్ అప్పట్లోవుండివుంటే బహుశా all time high రికార్డు నమోదు చేసేవి అవి. వాటిల్లొ కొన్నింటిని నెమరేస్తూ మీతో పంచుకుందామని ఈ పోస్టు.



ఆదివారం ఉదయం జంగిల్ బుక్‌ను చూసేంతవరకు ఎక్కడికి కదిలేది లేదు. మౌగ్లి, షేర్‌ఖాన్, భగీర, భాలు- ఈ క్యారెక్టర్లు క్రియేట్ చేసిన మాయ అంతా ఇంతా కాదు. "జంగల్ జంగల్ బాత్ చలి హై పతా చలా హై...అరె చడ్డి పహన్కె ఫూల్ ఖిలా హై.." అనుకుంటూ సాగే టైటిల్ సాంగ్ జెస్సి-సమంతా కన్నా మాయ,mesmerise చేసేవి. ఇప్పటికి ఈ పాట వింటుంటే భగీర వీపు మీదఎక్కి కొండమీదనుండి దూకుతున్న అనుభూతి కలుగుతుంది. అబ్బో ఎంత చెప్పినా తక్కువే లెండి.




నా మతిమరపు బుర్ర గుర్తుపెట్టుకుంది నిజమేఅయితే ఈ సీరియల్ సోమవారం రాత్రి ప్రసారమయ్యేది. అప్పట్లో ఈ సీరియల్ మొదలయ్యే టైంకి పది నిముషాల ముందు మా ఏరియాలొ కరెంటువుండేది కాదు. ఆ గ్యాప్‌లో పక్క పక్క పోర్షన్లలో అద్దెకుండే మా పిన్నివాళ్లు మేము మేడ మీద వెన్నెల వెలుగులొ డిన్నర్ చేసేవాళ్లం. పదినిషాల్లో కరెంటు రావడం మేము TVకి అతుక్కుపోవడం ఆటోమేటిగ్గా జరిగిపోయేవి. దీంట్లో కొన్ని రోజుల తరువాత sindbad series మొదలయ్యింది. అందులో హీరో దగ్గర ఓ జిని, ఓ ఖడ్గం వుండేది. ఏ సమస్య వచ్చినా హీరో ఆ ఖడ్గం తీసి "యా అల్లా మేరి మదత్ కర్" అంటాడు అప్పుడు దాన్నుంచి ఉరుములు మెరుపులు వస్తయ్, ప్రాబ్లం solved. అలాంటిదోటి మందగ్గరావుండాలి అని అనిపించేది.




రామాన్ంద్ సాగర్స్ నుండి వచ్చిన సూపర్ మెగా హిట్టు. కొన్ని రోజులయ్యాక దీన్ని అరగంటకు కుదించాడు. ప్రోగ్రాం మొదలవ్వడం, ఓ పావుగంట వాణిజ్య ప్రకటనలు, కథ ముందుకు జరిగింది అనుకునే లోపు " హరే కృష్ణ...." అని ముగింపు పాట-suspense + నిరాశ కలిసి వచ్చేది.




ఛత్రపతి శివాజి, గాంధి, భగత్‌సింగ్ లాంటివాళ్లకన్నా ముందుగా నాకు ఓ నేషనల్‌హీరోని పరిచయం చేసిన ప్రోగ్రాం. వరుసపెట్టి పేలే ఫిరంగి గుండ్లు, అంబారిపైన వచ్చే పెన్సిల్ మీసాల టిప్పు సుల్తాన్ రాజసంగా అనిపించేవి.



"జై హనుమాన్"అనే పదాన్ని, హనుమంతుడిని ఈ సీరియల్ చేసినంతపాపులర్ అప్పట్లొ ఇంకోటి చేయలేదేమో!! సంజయ్ ఖాన్ నుండి మరో మార్వెల్. ఈ సీరియల్ మొదలైన చాన్నాళ్ల వరకు నాకు రెండు గదలు నచ్చేవి ఒకటి ఈ సీరియల్లో హనుమంతుడిది, రెండొది నలుపు-తెలుపు తెలుగు సినిమాల్లో NTR  వాడేది.
ఓ రెండెళ్ల కిందట రామానంద్ సాగర్‌వాళ్లు రామాయణం రీమేక్ చేసారు.ఆది చూసాక వచ్చిన చిరాకు అంతా ఇంతా కాదు, handsome + smiley హనుమంతుడు (హనుమంతుడంటే మాం....చి బాడి వుండాలని ఫిక్సయిపోయేల చేసింది పాత రామాయణ్, జై హనుమాన్), అమాయకంగా కనిపించే రాముడిని (రాముడంటే అందంగా, masculine personality కనిపించేట్టువుంటాడు అని ఫీలయ్యేవాణ్ణి) చూసి నవ్వాలో ఏడవలో అర్థం కాలేదు. 
ఇక ఏక్తకపుర్ అనే మహానుభావురాలు తీసిన  కహాని హమారి మహాభారత్ అయితే నాకు చిరాకుయొక్క peaksను పరిచయమ్ చేసింది. గ్రీకు వీరుల్లాగా ఆ డ్రెస్సింగులేందొ, ఒంటిమీద టాటులేందొ అర్థంకాక జట్టుపీక్కున్నంత పనైంది.




టైటిల్ సాంగ్ అయ్యాక ‘నేను ఓం....కారాన్ని’అంటూ ‘ఓం’ను సాగదీస్తు  మొదలయ్యేది. శివుడి పాత్రను సమర్ జయ్‌సింగ్ పొషినంత చక్కగా నేననుకోవడం ఇంకెవరు చేసుండరు.


science fiction కథ street hawk పిచ్చ పిచ్చగా నచ్చేది. especially అందులో హీరోవాడే బైకు.బైకులోనే గన్ను ఒకటి  ఉంటుంది.స్విచ్ వొత్తగానె బైక్‌లోంచి బుల్లెట్లు వస్తాయ‌. అలిఫ్‌ లైలాలో సింద్‌బాద్ కత్తి, స్ట్ర్రీట్‌ హాక్‌లో బండి నాక్కూడా కావాలి అని అనిపించేది.



ఇవికాకుండా ‘తౌబా తౌబా'అనే డైలాగుండే కామిడి సీరియల్, డక్ టేల్స్, రామాయణ్‌, మహాభారత్,శక్తిమాన్, ఏక్ సె బడ్ కర్ ఏక్....చాలానేవున్నాయి. రియాల్టిషోల్లాంటివి లేకపొయినా చాలా ఎంటర్‌టేయినింగ్‌ వుండేది. ఇప్పుడూ వున్నయి లెక్కకు మిక్కిలి ఛానళ్లు, కొన్నింటిని మిహాయించి, అందులొ వచ్చే 24x7 కార్యక్రమాలు అబ్బో !^##$&% ఇప్పుడొద్దులెండి ఎందుకు అనవసరంగా టైం బొక్క.

ఈ సంగతి మీకు తెలుసా ?

తూచ్ మరేమి లేదు, ఇవాళ ఉగాది కదా ఊరికే రొటీన్ title పెడితే అగ్రిగేట్ర్లల్లో కొట్టుకుపోతుందని కాస్త విభిన్నంగా, పిలిచి చెబుదామని అలా పెట్టాను.

తెలుగువారందరికి ‘వికృత’నామ సంవత్సర చైత్ర శుద్ధపాఢ్యమి శుభాకాంక్షలు.
ఈ నూతన సంవత్సరం ఎటువంటి కలహాలు లేకుండా సుఖ-సంతోషాలతో గడచిపోవాలని కోరుకుంటూ మీకు మరొక్కసారి

మీరేమంటారు+ హుస్సేనియత్

నా గత పొస్టు మీరెమంటారు పబ్లిష్ చేసిన తరువాత ప్రయాణంలొవుండడంతో స్పందించడం కుదరలేదు. వచ్చిన వ్యాఖ్యలని చూస్తే నేను చెప్పదలచిన విషయాలని సరిగా అర్థమయేలా  చెప్పలేదేమోనిపించింది (సరిగ్గా అనే సంగతి పక్కనపెడితే అసలు అర్థమైందా అనేది ఇంకో విషయం). బహుశా అక్కడ చెప్పిన ఉదాహరణలు out of context లా అనిపించేలా చెప్పాననుకుంటా.

ఆ subject పైన నాకున్న కొన్ని ప్రశ్నలను ఇంకొంచెం clarity ఇచ్చి అడగాలని ఈ టాపా రాస్తున్నాను.
To begin with, నా పాత పోస్టులో మొదటి instance, young couples moving intimately around temple premises. నా వుద్దేశంలో వాళ్ళకు కలిసితిరిగే స్వేచ్చ ఉంది, సాన్నిహిత్యాన్ని అనుభవించొచ్చు అందులో ఎటువంటి సందేహంలేదు. అయితే అంతటి సాన్నిహిత్యాన్ని,  more precisely intimacyని కోరుకునేవాళ్లు భక్తితో మెలగాల్సిన ఆలయ పరిసరాల్ని ఎంచుకొవడందేనికి? ఏదొ ఒకటొ రెండొ సందర్భాలో emotional heightsకి చేరి అలా జరిగితే పట్టించుకోనవసరంలేదు. కాని వీడియోలొ చూపించినదాన్ని బట్టి చూస్తే అలా అనిపించదు. They seem to have take it granted to explore that place for disclosing their intimacy. అది వాళ్లకిచ్చిన స్వేచ్చని misuse చేసినట్టుకాదా? అయితే ఇదే ప్రశ్న పాతపోస్టులో సరిగా పెట్టలేదనుకుంటా, కేవలం ఆడవాళ్ళను దృష్టిలో పెట్టుకొని వాళ్ళని టార్గెట్‌ చేసి రాసానని వ్యాఖ్యవచ్చింది.

ఇక రెండవ ఉదాహరణ విజయ్‍ గారి పొస్టు పైన. స్వాతంత్ర్యం వుందికదాని, నేను (మగాడు) సంకనాకిపోయానని ఆడవాళ్లు అదేచేస్తే అది సరైందే అని  ఎలాఅనుకోవాలి? దాన్ని ఎలా సమర్దించగలం?(తప్పు అని అనడంలేదు, సరైంది కాదంటున్నా, గమనించగలరు). అలాగే మగాళ్లు మాత్రమే తాగాలిఅని అనడంలేదు. నేను దానికీ వ్యతిరేకమే. శీతల వాతావరణం ఉండే అప్రాచ్యపు దేశాల్లొ( ప్రాచ్యం= తూర్పు, అప్రాచ్యం= తూర్పుకాని) ఉండేవాళ్లకు అవసరంకాని మనకేందుకు social elitenes చూపించుకోడానికో డబ్బులు తగలేయడానికి కాకపోతే. అభ్యంతరం లేదనుకుంటే రేపు స్కూల్లల్లో ఉపాద్యాయులకు విద్యార్థులకు ఇదే freedom of expression వల్ల బేధాలొస్తే అంగీకారమేనా?

ఇంకో ఉదాహరణగా MF Hussain గారిగురించి మాట్లాడుకుందాం. ఎటువంటి సందేహం లేకుండా , ఇప్పుడున్న వివాదాస్పద పెయింటింగ్స్ పక్కన పెడితే, ఆయన గొప్ప కళాకారుడు. ‘పద్మశ్రీ’, ‘పద్మవిభూషణ్’ బిరుదాంకితుడు రాజ్యసభలో ఎంపీగా కూడా చేసినవాడు. ఎంతమంది సామాన్య ప్రజలను దృష్టిలో పెట్టుకొని వాళ్ల తరఫున ఆయన్ను గౌరవించుంటారో అర్థం చేసుకోవడనికి పెద్ద మేధావి అవ్వాల్సిన అవసరంలేదు. మరి అంత గొప్ప కళాకారుడు ‘నువ్వు వేసే ఈ రకం బొమ్మలు మాకు బాధ కలిగించేలవున్నాయి బాబు’అని చెప్తుంటే మళ్ళీ మళ్ళీ అలాంటివే వేయడం ఎంత సమర్దనీయం? ఆయన్ని సమర్దించడం ఎంత సరైంది?
ఇక్కడ సందర్బం వచ్చింది కాబట్టి ఆయన్ని వెనకేసుకొచ్చేవాళ్లను అడుగుతున్నా, ఆర్ట్ లో ప్రతి రంగుకీ, భంగిమకి, expressionకి ఓ అర్థముంటుందిగా (అనే అనుకుంటున్నా) మరి హుస్సేన్ గారి సీతాపహరణం పెయింటింగ్‌లో  రావణుడూ,హనుమంతుడు,సీతను ముగ్గురినీ అచ్చాదనలేకుండా చూపించడంలో ఆయన ఏం చెప్పదలచుకున్నాడు. మీకు ఓ వేళ తెలిస్తే పెద్ద పెద్ద పదప్రయోగాలు చేయకుండా సరళంగా చెప్పండి. అలాగే skewed హిందుభావజాలమంటూ మొదలెట్టకండి- I am no religious man.

రాజ్యాంగం మనకు భావప్రకటన స్వేచ్చను ఇచ్చింది. దానర్థం నీకు తొచినట్టు నువ్వువాగు, పనులు చేసుకో అనా లేక నీకు   ఒక పని/భావం సరైంది అని అనిపించినప్పుడు దాన్ని ఎవరైనా అణిచివేస్తారేమో అన్న భయం లేకుండా వ్యక్తపరిచేందుకు హక్కువుందనా?
పాతపోస్టులో మైత్రెయిగారు వ్యాఖ్యానిస్తూ విలువలు బలవంతాన రుద్దితే రావన్నారు. నిజమే. అయితే freedom of expressionని అనుసరిస్తున్నపుడు ఏదొ దశలొ హద్దుదాటామెమో అని అనిపిస్తుంది. ఈ హద్దు ఎవరు నిర్ణయిస్తారు-వ్యక్తి వ్యక్తికి వేరు వేరు హద్దులు వుండాలా లేక అందరికి ఒకేలా సమాజం నిర్ణయిస్తుందా.

ShareThis