ప్రయాణం

హనుమంతుడి జాంపండు కస్తూరిరంగు పులుముకొని నిద్రలేచాడు. ఓక్కడే మెరిసిపోతుంటే ఏంబాగుంటుంది అనుకున్నాడోమరి....చుట్టూ ఉన్న ఆకాశానికి కూడా రంగు అద్దేసాడు.
సూరన్నతోపాటు నేను కూడా నిద్రలేచాను అని అరిచినట్లు కూతపెట్టుకుంటూ ప్లాట్‌ఫాం మీదకి రైలు వచ్చింది. వెళ్ళాల్సిన వాళ్ళు ఒక్కొక్కొరుగా ఎక్కుతున్నారు.


"చింటూ, చూసుకూంటూ ఎక్కు....మెల్లగా..." రెండున్నరేళ్ల చింటుగాడిని వెనకుండి ఎక్కిస్తున్నాడు వాళ్ళ నాన్న.
"వాణ్ణి నే ఎక్కిస్తాగాని మీరు ఆ లగేజిని లోపలికి తీసుకురండి ముందు..." భర్త అసలు బాధ్యత చూపిస్తూ అంది చింటూగాడి అమ్మ.
------------------------------------------------------

"సర్టిఫికెట్లు అన్ని పెట్టుకున్నావుగా..?" అశోక్‌ నాన్న వాకబు.
" ఆ‍.. అన్ని ఉన్నాయి నాన్న"
"ఇంటర్వ్యు జరిగే ప్లేస్‌ అడ్రస్‌ ఉందిగా...?"
"ఆ....ఉంది"
"ఇది మా ఆఫీసులో పనిచేసే రాంగనాథ్‌ నేంబరు. ఇప్పుడు ఆక్కడే ఉంటున్నాడు.....వెళ్ళాక ఏమైనా ప్రాబ్లం ఉంటే ఆయనకి ఫోన్‌ చెయ్యి. నువ్వు ఇలా ఇంటర్య్వుకి అని వస్తున్నావని చెప్పాను. టైమ్‌ అవుతుంది, నీ సీట్లో వెళ్ళికూర్చొ...ఇంద ఇవి వుంచు"
"మళ్ళి ఎందుకు నాన్నా ఇవి...నా దగ్గర ఉన్నాయిలే....కావలంటే ఫ్రెండ్స్‌ ఉన్నారుగా, మేనెజ్‌ చేసుకుంటాం"
"అంత దూరం వేళ్తున్నావ్‌ మళ్ళా మీ ఫ్రెండ్స్‌ని ఎందుకు అడగటం.నీక్కావాల్సినప్పుడు వాళ్ల దగ్గర ఉంటాయొ లేదో....ఎందుకైనా మంచిది ఉండనీ.."
-------------------------------------------

"అన్నయ్యతో నిన్న రాత్రి మాట్లాడాను, డాక్టరు తెలిసినతనే అంట, ఆపరేషన్‌ కుడా చిన్నదేనంట, ఆపరేషన్‌ అయ్యాక ఓ నెల రోజుల రెస్ట్ తీసుకుంటె సరిపోతుంది, భయపడాల్సింది ఏం లేదు అన్నాట్టా. పెద్దమ్మని నిన్నే హాస్పిటల్‌లో అడ్మిట్‌ చేసారంట. నేను, నాన్న ఆఫీసు పనులు ముగించుకొని రేపు వస్తాం." అక్క ఆపరేషన్‌కని వెళ్తున్న వనజకి ధైర్యం చెప్తుంది తన కూతురు.
"ఏమోనే.....అక్కని చూసేంతవరకూ కుదురుగా ఉండలేను. ఈ వయసులో ఆపరేషన్లు, ఇంజక్షన్లు అవిఅంటే ఏలా భరిస్తుందో ఏమో."
"ఏం కాదులే అమ్మా.....పేద్దమ్మని చూసుకోడానికి అన్నయ్య, వదిన ఉన్నారుగా. ట్రైను స్టార్టయ్యే టైమైంది నువ్వు పద. స్టేషన్‌ దగ్గర pickup చేసుకోడనికి అన్నయ్య వస్తాన్నాడు......ప్రయాణంలో జాగ్రత్త, సరేనా.నేను, నాన్న రేపు వస్తాం."
--------------------------------------------------

"అరేయ్.....ఈ బాలాగాడేంట్రా ఇంకా రాలేదు, సీనుగాడు వెళ్ళేది ఇవాల్నేఅని చెప్పారా వాడికి"
"వాడి గురించి తెలిశికూడా ఎందుకు అడుగుతున్నావ్రా కార్తిక్‌. నువ్వు జూడు, నేను ఎక్కి ఈ ట్రైను ప్లాట్‌ఫాం దాటాక దిగుతాడు ఆ లేట్‌లత్తి గాడు. ఐనా ప్రిదీప్‌గా, నువ్వు వచ్చేరూట్లోనే కదరా వాడి ఇల్లు. వచ్చేటప్పుడు ఆణ్ణిగూడా ఎక్కించుకోనిస్తే ఆయిపోయేదిగా."
"ఆ ముక్క నిన్న రాత్రే అడిగాన్రా వాణ్ణి. లేదు నాక్కాస్త పని ఉంది నేను ఒక్కడినే వస్తానన్నాడు. సరే అని నేను శ్యామ్‌గాడు కలిసి వచ్చాం."
"వాడి సంగతి పక్కనపెట్టండ్రా....రేయ్‌ సీనుగా నీ ఎదురు బెర్తులో ఓ ఫీమేల్‌ candidateరా, పేరు కల్పనా అంటా...next స్టేషన్‌లో బోర్డింగ్‌ అంటా, సీట్‌ నెం 23,24 లో కుడా అమ్మాయిలేరా....పండగ చేసుకోరా..."
"అప్పుడే బోగీఅంతా స్కాన్‌చేసి పడేసావారా శ్యామ్‌..... hats off రా నీకు"
(ఇంతలో బాలావచ్చాడు.....)
" ఆ రండిసార్‌, మీగురించే మాట్లాడుకుంటున్నాం. ఫరవాలేదు తొందరగానే వచ్చారు.ఇంత సాహసం ఎలా వీలైంది సార్‌ మీకు."
"నువ్వు కాస్త మూస్తావా....ఆ శ్యామ్‌గాడెడి ముందు వాణ్ణి తన్నాలి. వాడు వాడి చెత్త స్టుడియో ఫ్రెండ్‌గాడు"
"కొంచెం క్లియర్‌గా జెప్తవా...."
"ఏంలేద్రా.....మనం ఈ 4 ఇయర్స్‌లో దిగిన ఫోటొస్‌ అన్ని ఒక ఆల్బంలా తయారుచేద్దాం అనుకున్నాం. ఎవరైనా తెలిసినవాళ్లు ఉన్నారాఅని ఈ శ్యామ్‌గాడిని అడిగితే ఓ స్టూడియో వాడిదగ్గరికి తీసుకెళ్లాడు. నిన్న రాత్రికల్లా తయారుచేసి పెడతానన్నాడు. తీరా వాడు చెప్పిన టైంకి‍ వెళ్తే అప్పటికే షాపు మూసేసి ఇంటికిపోయాడు. పొద్దున్నే రోడ్లమీద పడి వాడి ఇల్లు ఎక్కడుందో కనుక్కొని వెళ్తే ఆల్బం పని సగమే చేసాడు యెదవ.....దగ్గరుండి ఆ పని ఫినష్‌ చేయించే సరికి తల ప్రాణం తోకలోకి వచ్చింది. దాన్ని తిరిగి తలలోకి తెప్పించికొని వచ్చేసరికి ఈ టైమైంది....అబ్బో బాడి బస్టాండ్‌ అయ్యింద్రా ఈ ఎఫెక్ట్‌కి."
"ఈ కవర్లోది ఆ ఆల్బమేనా..."
"ఆ...."
(ఆల్బంలో ఫోటోలు చూసేసరికి కార్తిక్‌ కళ్ళలో నీళ్ళు తిరిగాయి.)
" మనోడు వాటర్‌టాప్‌ ఓపెన్ చేసాడ్రా....వాణ్ణి ఆపండ్రా బాబు..."
"రేయ్‌ కార్తిక్‌ కంట్రోల్‌ మామా కంట్రోల్‌......చిన్నపిల్లాడిలా ఏందిరా ఇది.మనమేమైనా పర్మినెంట్‌గా దూరంఅవుతున్నామా....ఫోన్లో ఎప్పటికప్పుడు టచ్‌లో ఉంటాం కదా....ఊరుకో మామా.."
"అది కాదురా.....ఇవాళ నువ్వు వెళ్లిపొతున్నావ్‌, వచ్చేవారం శ్యామ్‌గాడు కూడా వెళ్లిపోతాడు.....ఇన్నాళ్ళు కలిసి ఉన్నాం.అన్నింటినీ షేర్ చేసుకున్నాం. ఇంక ఇప్పుడు అలా ఉండలేం రా. జాబనో, చదువనో ఒక్కొక్కరం తలోదారిలో వెళ్లిపోతాం. "

అంత సేపు సరదాగా ఉన్న వారిలో ఒక్కసారిగా మౌనం. ఒకరినొకరు చూస్తూ ఉండిపోయారు. వాళ్ల మధ్య నిశబ్ధాన్ని ఛెదిస్తూ రైలుకూత.సీను భారంగా రైలు ఎక్కడు. ట్రైను స్టార్ట్ అయింది.
-------------------------------------------------------------

"బాయ్ రా సీను..."
"సీను బాయ్ రా..."
"ఇంటికి వెళ్ళాక కాల్‌ చెయ్యిరా....సరేనా...బాయ్"
"హ్యపి జర్ని మామా..."



"ఆల్ ది బెస్ట్ అశోక్‌.....దిగగానే ఓసారి ఇంటికి ఫోన్‌ చెయ్యి"


"జాగ్రత్త అమ్మా......నువ్వేమి ఖంగారు పడకు, పెద్దమ్మకి ఏంకాదు. స్టేషన్‌ చేరగానే అన్నయ్యకి ఫోన్‌చెయ్యి.వచ్చి తీస్కెల్తాడు."


"చింటూ, ట్ర్రెయిన్ స్టార్ట్ అయింది, అక్కడ-ఇక్కడ తిరగకుండా కూర్చో."

ట్రైను స్టేషన్‌ దాటింది.ఎవరి సీట్లలో వాళ్ళు కూర్చున్నారు. ఒక్కొక్కరిలో ఒక్కో అనుభూతి.

"డాడి....ఈ ట్ర్ర్రైను స్ట్రేట్‌గా తాతయ్య ఇంటికే వెళ్తుందా...?డాడీ వీళ్లందరూ కుడా మన తాతయ్య ఇంటికేనా..?"

ఇంటర్వ్యులో బాగా పెర్ఫామ్ చేయాలి.....జాబ్‌కి సెలెక్ట్ అవ్వాలి....ఇంట్లో ఇక అడ్జస్ట్‌మెంట్లు ఉండకూడదు....యెస్‌ ఉండకూడదు.

ఇంజనీరింగ్‌ అప్పుడే అయిపోకుండాఉంటే బాగుండేది......ఛస్‌ నాలుగేళ్లు అప్పుడే ఖతం అయినాయా...

దేవుడా అక్కకి ఏం కాకుండా చూడు స్వామి.....మనువడితో ఆడుకుంటూ సంతోషంగా ఉంది, తనని ఈ గండం నుండి బయటపడేట్టు చూడు తండ్రి.


కిటికీచాటు నుండి ఆకాశం ఓ సముద్రంలా కనిపిస్తుంది.వీళ్ళ ఆలోచనల లోతులాగా అదికూడా అనంతంగా, నీలంగా ఉంది.
నాకు శరీరం తప్ప స్పందించే హృదయం లేదు, నన్ను నడిపే వాడికి మీ ఆలోచనలతో పనిలేదన్నట్టుగా రైలు వెళ్తుంది.

***********************************************************************************
(రైలులో ఎదురైన సంఘటనల ఆధారంగా)